به گزارش نبض وطن، یک گروه متشکل از باستان‌شناسان مصری و فرانسوی، کارشناسان شورای عالی آثار باستانی مصر، مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه و دانشگاه سوربن، کشفیات قابل توجهی در «رامسیوم»، معبد تشریفاتی عظیم فرعون رامسس دوم، واقع در کرانه غربی الاقصر به‌دست آورده‌اند. مهم‌ترین یافته‌ها آثار باستانی‌ای است که نشان می‌دهد این معبد محل یک نوع خاص از مدرسه به نام «Per Ankh» یا «خانه زندگی» بوده است؛ جایی که کودکان اشراف برای ایفای نقش به‌عنوان کارمندان دولتی آموزش می‌دیدند.
«انشنت اوریجینز» نوشت که معبد «رامسیوم» که در دوران سلطنت بسیار طولانی و پربار رامسس دوم (بین سال‌های ۱۲۷۹ تا ۱۲۱۳ پیش از میلاد) ساخته شد، چیزی بیشتر از یک بنای یادبود خاک‌سپاری بوده است. این معبد به‌عنوان مرکز مذهبی، آموزشی، اداری و اقتصادی دوران «پادشاهی نوین» عمل می‌کرد. به گفته محمد اسماعیل خالد، دبیرکل شورای عالی آثار باستانی، این کشفیات در حال تغییر دادن نحوه تفسیر پژوهشگران از چگونگی زندگی، کار و سازمان‌دهی جهان باستان مصر است.
محققان از یافتن شواهدی که نشان می‌دهد «خانه زندگی» بخشی از مجموعه معبد بوده است، خوشحال شدند. این موضوع مدت‌ها توسط مصرشناسان مطرح شده بود، اما پیش از این هیچ‌گاه در «رامسیوم» شناسایی نشده بود. این مؤسسه به‌عنوان یک مدرسه، معبد و مرکز آموزش به‌ویژه برای کودکان اشراف مصری که قرار بود به نویسندگان یا مقامات اداری در سلسله مراتب پیچیده دولت باستانی مصر تبدیل شوند، عمل می‌کرد.
در نتیجه این کاوش‌ها، نقاشی‌های دانش‌آموزان، قطعاتی از اسباب‌بازی‌های آموزشی و بقایای ابزارهای آموزشی باستانی کشف شد که نشان می‌دهد آموزش در معبد هم ساختاریافته و هم پررونق بوده است، همچنین چیدمان معماری «خانه زندگی» نیز آشکار شد تا به این ترتیب محققان نخستین نقشه تأییدشده از چنین مؤسسه‌ای را که به‌طور مستقیم به یک معبد مرتبط است، کشف کنند. بیشتر مواقع به معبد «رامسیوم» به‌عنوان «معبد میلیون‌ها سال» اشاره می‌شود و واضح است که این معبد برای فرهنگ مصر اهمیت فوق‌العاده‌ای داشته است.
کشفیات بیشتر نشان می‌دهد که معبد «رامسیوم» به‌عنوان مجموعه‌ای بسیار سازماندهی‌شده با عملکردهای متعدد عمل می‌کرد. در طرف شرقی معبد، باستان‌شناسان مجموعه‌ای از ساختمان‌ها را کشف کردند که گمان می‌شود به‌عنوان دفاتر اداری استفاده می‌شده‌اند. این تأسیسات به احتمال زیاد محل اقامت تمام مقامات و نویسندگان (که در خانه زندگی آموزش دیده بودند) بوده است و نظارت بر امور معبد و جامعه آن‌جا انجام می‌شد.
در قسمت شمالی، شبکه‌ای از زیرزمین‌ها کشف شد که برای ذخیره انواع کالاها استفاده می‌شد. در میان آن‌ها امکاناتی برای حفظ روغن زیتون، عسل و چربی حیوانات یافت شد. این موضوع نشان می‌دهد که آن زمان ساختار اقتصادی خوبِ توسعه‌یافته‌ای وجود داشت که قادر به مدیریت تولید و تأمین برای منطقه اطراف بود.
در نتیجه کاوش‌ها در بخش شمال شرقی این مکان نیز تعداد زیادی مقبره متعلق به دوره میانه (۱۰۶۹ تا ۵۲۵ پیش از میلاد) کشف شد. بعضی مقبره‌ها دارای تابوت‌های تو در تو بودند، همچنین مجسمه‌های «اوشابتی» از جنس سفال که به‌عنوان سنت برای خدمت به مردگان در زندگی پس از مرگ قرار داده می‌شد نیز یافت شد.
در این ناحیه همچنین استخوان‌های انسانی پراکنده‌ای پیدا شد که شواهد بیشتری از استفاده طولانی‌مدت این مکان به‌عنوان یک محوطه دفن را در اختیار باستان‌شناسان قرار می‌دهد. این یافته‌ها به باستان‌شناسان کمک می‌کند تا بهتر درک کنند که چگونه این مجموعه معبد در طول زمان از یک مؤسسه سلطنتی به یک مکان مقدس دفن تبدیل شده است.
«هشام لیثی»، رئیس بخش مصری این کاوش اشاره کرد که تاریخ «رامسیوم» فراتر از دوران سلطنت رامسس دوم است. پیش از ساخت رامسیوم، این محوطه فعال بوده و در دوره‌های بعدی به گورستان عظیم روحانی تبدیل شده است. در نهایت پس از سرقت‌های گسترده، این منطقه در دوران بطلمیوسی و رومی توسط کارگران معدن به کار گرفته شد. طبق گفته خالد، این یافته‌ها نشان می‌دهد که معبد هم مکان عبادت و هم مؤسسه‌ای اجتماعی بوده است که کارمندان دولتی را آموزش می‌داده و استخدام می‌کرده است. این معبد نقش عمده‌ای در توزیع کالاها و حمایت از کارگران منطقه داشته است.
