به گزارش نبض وطن، مسعود پزشکیان روز پنجشنبه در آیین تکریم و معارفه وزیران سابق و فعلی علوم، تحقیقات و فناوری که در این وزارتخانه برگزار شد، اظهار داشت: اقتصاد به چهار سوال اساسی پاسخ می‌دهد؛ چه تولید کنیم، با چه کیفیتی؟ به چه مقدار؟ و کجا پخش کنیم؟ که ما جواب این ۴ سوال را به درستی در نظام آموزشی نداده‌ایم.
رئیس جمهور با انتقاد از تعدد دانشگاهها در کشور افزود: این همه دانشگاه را برای چه می خواهیم؟ با چه کیفیتی؟ برای حل چه مشکلی؟
پزشکیان با بیان اینکه در این نظام آموزشی جوانان کشور را چهار تا ۱۰ سال وادار می کنند که درسی بخوانند که به در بازار کار به آن نیازی نداریم، آن را مشکل اصلی کشور برشمرد و از مجلس و وزارتخانه های علوم و بهداشت در این زمینه کمک کنند تا افرادی تربیت کنیم که به درد جامعه بخورند.
وی با بیان اینکه علمی که عمل نداشته باشد و باور این جامعه در آن نهفته نباشد به کار نمی آید، افزود: علم با عمل معنا دارد؛ حیات علم این است که خالص برای خدا یعنی برای مردم باشد. علمی که با عمل باشد، برای حل مشکل مردم است.
رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی با یادآوری این نکته که گفته شده جهان هستی برای انسان آفریده شده است، افزود: انسان نیز برای علم و علم نیز برای عمل و عمل نیز برای اخلاص و خلوص است و در چنین جامعه ای ظلم، فساد، رانت و تبعیض آیا می تواند شکل بگیرد؟
پزشکیان بخشی از مشکلات موجود در کشور را ناشی از نوع نگاه به موضوعات دانست و گفت: آموزش باید از کلاس درس به درون جامعه برود و مشکل مردم را حل کند.
وی در ادامه اظهار داشت: در دانشگاهها جوان تربیت می‌کنیم و افتخار می‌کنیم نخبه تربیت کرده‌ایم؛ اما چند درصد از نخبه‌های ما در این مملکت می‌مانند؟ چرا نمی‌مانند؟ چگونه تربیت کرده‌ایم که نخبه‌های ما می‌روند و می‌خواهند برای جای دیگری کار کنند؟
رئیس جمهور علت اصلی این مشکل را ناشی از مشکلات نظام آموزشی کشور دانست و گفت: در بحث‌های آموزشی بحثی به عنوان آموزش برای توانمندسازی وجود دارد که بر اساس آن باید آموزشی به افراد داده شود که شخص توانمند شود و این اصل برای همه رشته ها کاربرد دارد.
پزشکیان در ادامه با بیان اینکه باید برای بهبود سیستم آموزشی پنج مهارت را در دستور کار قرار داد، اظهار داشت: قدم اول این است که بتوانند با هم کار کنند، قدم دوم اینکه ارتباطات بدانند و دیگر اینکه حل مسئله را بدانند تا اگر مشکل پیش آمد، بتوانند حل کنند نه اینکه وقتی با مشکل مواجه شدند قهر کنند و بروند.
