حسرت آب زاینده رود بر دل تالاب گاوخونی

به گزارش نبض وطن، میلاد موذنی با بیان اینکه در سال‌های اخیر تالاب گاوخونی حسرت آب زاینده رود را بر دل داشت اظهار کرد: حوضه سنتی آبریز زاینده رود از لنجان علیا آغاز و به مزارع بن‌رود و تالاب گاوخونی ختم می‌شود. باید توجه داشت رودخانه زاینده رود در گذشته‌ای نه چندان دور رودخانه‌ای دائمی بود که با تکیه بر طومار شیخ بهایی و نحوه تخصیص آب، همه حقابه داران را از روند تقسیم آب راضی می‌کرد چرا که به حقوق خود می رسیدند.
وی با اشاره به دست درازی‌های غیر اصولی به حوضه زاینده رود افزود: مشکل حقآبه داران زاینده رود در سال‌های اخیر علاوه بر مسئله خشکسالی از زمانی آغاز شد که برداشت‌های خارج از عرف و تدبیر توسط برخی افراد انجام گرفت و در نهایت باعث خروج آب از چرخه کشاورزی و زیست محیطی رودخانه شد.
نایب رییس صنف کشاورزان شهرستان لنجان خشک شدن زاینده رود را تیر خلاصی بر تمام داشته‌های حقآبه داران دانست و تصریح کرد: دشت‌های حاصلخیز استان اصفهان و حوضه آبریز زاینده رود با عبور رودخانه زاینده رود حیات داشتند و کشاورزان نیز به واسطه حیات آن امرار معاش می‌کردند، اما با خشک شدن زاینده رود و توجه نکردن به طومار شیخ بهایی کشاورزان به این فکر افتادند که شاید نه تنها کشاورزی اولویت نیست، بلکه برخی کمر به نابودی آن بسته‌اند.
وی ادامه داد: تالاب گاوخونی که یکی از تالاب‌های مهم و زیبای کشور به شمار می‌آمد به‌ دلیل ‌رعایت نکردن حقابه زیست ‌محیطی به وضعیتی اسفبار مبتلا شد به گونه‌ای که دیگر از صفای آبی رودخانه خبری نبود و سبزی گیاهان و پرواز فلامینگوها در این منطقه به یک آروز تبدیل شد که این مسئله نشان از رعایت نکردن حقوق حقآبه داران است.
تصمیم گیری بدون شناخت لازم از حوزه کشاورزی ممنوع!
موذنی اضافه کرد: در سال‌های اخیر دولت در خصوص بازخوانی طومار شیخ بهایی و سطح زیر کشت شهرستان‌های مختلف استان اصفهان اقدام کرده، اما این مسئله همچنان منجر به ارائه یک راهکار واحد نشده است.
وی عنوان کرد: از سوی دیگر طی سال‌های اخیر شاهد بوده‌ایم برخی مسئولان و ذی نفعان بدون شناخت لازم از حوزه کشاورزی اقدام به اخذ تصمیمات غیر کارشناسی می‌کنند و همین باعث ایجاد رکود تولید در اکثر مشاغل مربوط به حوزه کشاورزی شده است.
نایب رییس صنف کشاورزان شهرستان لنجان خاطرنشان کرد: با نگاهی گذرا به سوابق کشاورزی حوضه آبریز زاینده رود خواهیم دید اراضی کشاورزی این شهرستان در کنار زاینده رود قرار داشته و از حوضه آبریز آن مشروب می‌شده و از دیرباز کشت غالب این شهرستان برنج و در بالادست محصولات باغی بوده است.
وی یاد آور شد: کشت برنج در شهرستانی همچون شهرستان لنجان به دلیل شرایط سوق الجیشی و واقع شدن در اراضی بستر زاینده رود بوده که در نهایت زایش آب در اراضی کشاورزی این شهرستان را نیز رقم می‌زده و سبب بازگشت آب مازاد به رودخانه می‌شده است.
موذنی متذکر شد: از سوی دیگر در زمانی که آب برای دیگر شهرستان‌های استان اصفهان برای کشت پاییزه وجود داشت این مسئله باعث آب گرفتگی شدن اراضی کشاورزی شهرستان لنجان شده که این خود مسئله‌ای مهم در حوزه کشاورزی به شمار ‌می‌آید.
وی افزود: امروز شاهد هستیم که برخی مسئولان می‌گویند در شهرستان لنجان برنج کاشت نشود در حالی که انتظار مردم این شهرستان قبل از اظهار نظر و اخذ برخی تصمیمات، استفاده از نظر کارشناسان شهرستانی و عموم کشاورزان در اخذ چنین تصمیماتی است.
نایب رییس صنف کشاورزان شهرستان لنجان گفت: اخذ تصمیمات لحظه‌ای باعث می‌شود تجربیات گرانبهایی که توسط گذشتگان ما در طی گذر زمان به دست آمده به راحتی نادیده گرفته شود که این خود آسیبی به بزرگی “خشک شدن زاینده رود” همراه خواهد داشت.
با کشت نشدن برنج مشکلات رفع می‌شود؟
وی تصریح کرد: امروز کشاورزان شهرستان لنجان و بسیاری کارشناسان امر این سئوال در ذهنشان هست که آیا با کشت نشدن برنج مشکل سوء مدیریت کلان بر حوضه زاینده رود و مشکل تمامی حقآبه داران رفع خواهد شد.
موذنی ادامه داد: امروز باید سئوال کرد آیا مدیریت جهاد کشاورزی به نوع اراضی کشاورزی شهرستان لنجان توجه داشته و آیا طرحی که موفقیت آن تضمین شده باشد برای اصلاح الگوی کشت مطرح می‌کنند یا تنها مسئله کشت جایگزین را مطرح می‌شود؟ آیا کشت جایگزین نیاز به آب تضمین شده ندارد، نام این کشت جایگزین چیست و زمان کاشت آن چه موقع است؟
وی اضافه کرد: مگر می‌توان در اراضی کشاورزی که به دلیل عبور حجم بالای آب در فصل پاییز و زمستان به صورت باتلاقی در می‌آیند، کشت پاییزه و غله انجام داد؟ آیا مسئولان امر تا کنون به این مسئله فکر کرده‌اند که عبور آب با حجم بالا چه خسارت‌هایی به زمین‌های کشاورزی شهرستان لنجان وارد کرده است.
نایب رییس صنف کشاورزان شهرستان لنجان عنوان کرد: اگر نیم نگاهی به آمار رودخانه زاینده رود از سرشاخه تا انتها داشته باشیم متوجه خواهیم شد که زاینده رود در لنجان در فصل زراعت بیشترین حجم زایش آب را دارد.
وی خاطرنشان کرد: وقتی مدخل ورودی و خروجی آب در این شهرستان را اندازه گیری کنیم متوجه می شویم که پس از سیراب کردن صنعت، تامین آب شرب استان و عبور از این منطقه، باز هم دبی خروجی کاهش پیدا نمی کند، اما در تصمیمات لحظه‌ای و بدون تحقیق و بررسی شاهد اعمال نظرات سلیقه‌ای در پوشش قانونمندی اتفاق می‌افتد و کشاورزان هر لحظه باید منتظر دسته گلی جدید از سوی مسئولان باشند.
موذنی گفت: امروز نیاز است برخی مسئولان به جای طرح مسئله کشت نشدن برنج با همکاری مراجع تحقیق و ترویجی و همچنین مشارکت کشاورزان به سمت ارائه راهکار علمی و عملی باشند چرا که اگر کشت جایگزینی که قرار است در زمین‌های کشاورزی شهرستان لنجان انجام گیرد بهره وری و درآمد بیشتر و مهمتر از همه مقایسه دقیق برداشت آب بین دیگر محصولات زراعی با برنج را داشته باشد کشاورزان خود به دلیل بهره وری بیشتر نسبت به تغییر کشت اقدام خواهند کرد.
وی تاکید کرد: نباید این مسئله را نیز به دست فراموشی سپرد که در دهه‌های گذشته اراضی کشاورزی شهرستان لنجان بر اساس کشت برنج با صرف هزینه‌های هنگفت یکپارچه سازی شده و بالاترین کاهش مصرف آب را به عنوان نخستین شهرستان در استان اصفهان رقم زده است.
نایب رییس صنف کشاورزان شهرستان لنجان گفت: امیدواریم مسئولان امر به جای حذف صورت مسئله با برخورد واقع بینانه نسبت به حقوق حقآبه داران، معیشت کشاورزان و اقلیم شهرستان لنجان نسبت به اجرای طرحی در راستای جاری شدن دائمی زاینده رود اقدام کنند. در سفر رییس جمهوری به استان اصفهان نیز چنین قولی نیز از سوی ایشان به مردم فهیم و همیشه در صحنه این استان داده شد.