به گزارش نبض وطن، روزنامه تایمز چاپ لندن در گزارشی نوشت: اختلاف‌ها درباره آینده جنگ، تداوم درگیری‌ها با حماس یا پذیرش آتش‌بس و اینکه چه کسی آینده اداره غزه را برعهده بگیرد، کابینه جنگ اسرائیل را دو قسمت کرده است.
گادی آیزنکوت فرمانده پیشین ارتش (رژیم) اسرائیل و یکی از اعضای کابینه جنگ در گفت‌وگو با تایمز، بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی را متهم کرد که در مورد اهداف نظامی غزه حقیقت را نگفته و این مسئله باعث بروز تنش در کابینه شده است.
به نوشته این نشریه انگلیسی، کابینه جنگ اسرائیل از سه عضو کامل تشکیل شده است که عبارتند از نتانیاهو (نخست‌وزیر)، یوآو گالانت (وزیر جنگ) و بنی گانتس (وزیر جنگ سابق و رهبر حزب وحدت ملی) که تا قبل از جنگ، مخالفت دولت نتانیاهو بود، اما دهم اکتبر به کابینه اضطراری پیوست.
دو نفر هم در کابینه به عنوان ناظر هستند که عبارتند از ران درمر وزیر امور استراتژیک که منصوب شخصی نتانیاهو است و آیزنکوت که مانند گانتس، فرمانده پیشین ارتش اسرائیل (IDF) و همچنین یکی از اعضای حزب وحدت ملی است. ششمین عضو غیررسمی، آریه دری رهبر حزب فوق مذهبی شاس است که در بیشتر جلسات شرکت می‌کند.
تایمز با بیان اینکه این ۶ عنصر جنگ در غزه را اداره می‌کنند، به تشریح نقش آن‌ها پرداخت.
این نشریه انگلیسی افزود: نتانیاهو ۷۴ ساله ظاهراً کابینه جنگ را رهبری می‌کند، اما نقش اصلی او تلاش برای به تعویق انداختن تصمیم‌گیری‌های کلیدی مانند زمان شروع حمله زمینی به غزه، حمله به حزب‌الله لبنان، پذیرش اولین توافقنامه آزادی گروگان در نوامبر و توافقات آینده است. یکی از مقامات امنیتی اسرائیلی می‌گوید: «نتانیاهو در حال مضطرب شدن است و وقت تلف می‌کند. ترس اصلی او تصمیم‌گیری در مورد کاهش درگیری‌ها است چون باعث می‌شود احزاب راست افراطی در دولت او ائتلاف را ترک و انتخابات زودهنگام برگزار کنند.»
در مورد گانتس، تایمز نوشت: او در پنج سال گذشته رقیب سیاسی نتانیاهو بوده و بر اساس نظرسنجی‌ها اگر امروز انتخابات برگزار شود، او پیروز می‌شد. او معتقد است که اسرائیل باید توافقی برای آزادی اسرای باقی‌مانده را در اولویت قرار دهد و در صورت لزوم با آتش‌بس موافقت کند. گانتس کسی بود که در ابتدا از نتانیاهو خواست تا کابینه جنگ را تشکیل دهد تا نفوذ راست افراطی را به حداقل برساند و اسرائیل را متحد کند اما نزدیکان او می‌گویند که صبرش رو به پایان است و اگر احساس کند که دیگر نمی‌تواند بر تصمیم‌گیری نتانیاهو تأثیر بگذارد، دوباره به جمع مخالفان برمی‌گردد و خواهان انتخابات خواهد شد.
در ادامه می‌خوانیم: گالانت ۶۵ ساله یک عنصر تندرو در کابینه جنگ است که برای حمله به حزب‌الله و مخالفت با توافق تبادل اسرا تلاش کرد و اکنون نمی‌تواند تنفر خود را نسبت به نتانیاهو که سال گذشته تلاش کرد او را برکنار کند، پنهان کند. او حتی از حضور در کنفرانس‌های مطبوعاتی با نتانیاهو خودداری می‌کند، مگر اینکه گانتس نیز به آن ملحق شود.
تایمز نوشت: درمر ۵۲ ساله، سفیر سابق اسرائیل در ایالات متحده و نزدیک‌ترین دستیار نتانیاهو است. او برخلاف سایر وزرا خدمت سربازی نرفته است. نقش اصلی او حمایت از نتانیاهو و انجام مأموریت‌های دیپلماتیک از طرف او است.
آریه دری رهبر حزب شاس هم به نوشته این نشریه انگلیسی تجربه نظامی ندارد، اما از ۲۰ سالگی در کابینه‌های اسرائیل حضور داشته است. یکی از دستیاران نخست وزیر رژیم صهیونیستی می‌گوید: گاهی اوقات فقط دری می‌تواند نتانیاهو را وادار به تصمیم‌گیری کند.
تایمز ادامه داد: آیزنکوت ۶۳ ساله شریک سیاسی گانتس است که در اکثر موارد با او موافق است. او در این مصاحبه تصریح کرد که اسرائیل باید آتش بس را به عنوان بخشی از توافق برای آزادی اسرای باقی مانده در غزه بپذیرد.
این نشریه انگلیسی افزود: البته چنین توافقی هنوز روی میز نیست (و مشخص نیست که آیا حماس موافقت خواهد کرد یا خیر)، اما دولت مصر در تلاش است تا هر دو طرف را به پذیرش وادار کند. گانتس و دری در این زمینه موافق اما نتانیاهو، گالانت و درمر مخالف هستند.
تایمز ادامه داد: اختلاف مشابهی در مورد پذیرش درخواست‌های دولت بایدن و سایر متحدان اسرائیل درباره کار روی استراتژی «روز بعد از جنگ» وجود دارد که شامل واگذاری کنترل غزه به تشکیلات خودگردان فلسطین و یک فرآیند دیپلماتیک برای راه‌حل دو دولتی است.
آیزنکوت به تایمز گفت: چنین بحثی باید «دوماه‌ونیم پیش آغاز می‌شد» اما نتانیاهو از هرگونه بحث در کابینه در مورد این موضوع خودداری و احتمال واگذاری مسئولیت غزه را رد می‌کند.
این نشریه انگلیسی در پایان نوشت: گانتس و آیزنکوت هنوز ضرب‌الاجلی را برای خروج از کابینه جنگ در صورت مخالفت با موضع آن‌ها نسبت به توافق آتش‌بس مشخص نکرده‌اند. آیزنکوت می‌گوید که اسرائیل «باید تصمیم بگیرد که از اینجا به بعد چگونه با رهبری که کاملاً شکست خورده است و افکار عمومی اسرائیل که اعتماد خود را به دولت از دست داده‌اند، ادامه دهد.»
