ابراهیم مرادیان در گفت‌گو با خبرنگار نبض وطن اظهار کرد: کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته برنامه‌های مختلفی را برای کاهش گازهای گلخانه‌ای دارند اما متأسفانه باید گفت گازهای گلخانه‌ای که در شهرستان لنجان تولید می‌شود بسیار نگران کننده است و این مسئله در گام نخست سلامت شهروندان را مورد تهدید قرار می‌دهد.
وی افزود: تولید فولاد باعث تولید گازهای گلخانه‌ای از جمله دی‌اکسید کربن، دی‌اکسید گوگرد، نیتروژن اکسید و ذرات معلق شده که این گازها باعث افزایش گرمایش جهانی، کاهش کیفیت هوا و آسیب به سلامتی انسان و حیوانات می‌شوند اما نکته قابل تأمل مانور کارخانه ذوب آهن بر روی داشتن بزرگترین جنگل مصنوعی کشور است.
عضو شورای اسلامی زرین شهر ادامه داد: تردد خودروهای سنگین که به واسطه فعالیت صنایع در زرین شهر رقم خورده است بسیار فراوان بوده و این مهم نیز چالش‌های متعددی را برای شهر و شهروندان به همراه داشته است.
مرادیان اضافه کرد: خاک حاصلخیز اراضی کشاورزی زرین شهر به واسطه فعالیت صنایع تحت تأثیر قرار گرفته است و اگر به عوامل و منشأ آلودگی‌ها توجه نشود، همانند آلودگی هوا، با آلودگی چشمگیر خاک نیز مواجه خواهیم شد، اگرچه وضعیت آلودگی خاک به مرز بحران نرسیده است، اما همین مقدار آلودگی‌ها برای کشاورزان و ساکنین این شهر فاجعه است.
وی عنوان کرد: با خشک شدن زاینده رود رطوبت شهر از بین رفت و این مسئله باعث شد میزان آلایندگی افزایش یابد از این رو انتظار می‌رود مسئولان امر با نگاه جهادی وارد میدان عمل شوند تا کارخانه ذوب آهن در مسیر رفع آلایندگی به شکل عملیاتی گام برداشته و تا زمان رفع آلایندگی به انجام وظایف اجتماعی خود در قبال منطقه توجه داشته باشد.
عضو شورای اسلامی زرین شهر با انتقاد از روند توزیع عوارض سبز یادآور شد: عوارض آلایندگی باید صرف رفع اثرات و عوارض صنایع آلاینده در همان شهرها شود اما سهمی که برای شهرهای همجوار کارخانه ذوب آهن در نظر گرفته شده بسیار ناچیز بوده و این درحالیست که شهرهای زرین شهر، چمگردان و… بیشتر تأثیر را از این صنعت متحمل می‌شوند.
مرادیان خاطرنشان کرد: هر چه عوارض آلایندگی دیرتر پرداخت شود، سال به سال ارزش پول نیز کمتر می‌شود و باید در این خصوص چاره اندیشی شود تا حداقل بتوان با صرف این عوارض گامی کوچک در حفظ فضای سبز شهر برداشت.
