به گزارش نبض وطن، استرس حالت خوشایندی نیست، کسی آن را دوست ندارد، همه به نحوی از آن فراری هستند و نمیخواهند قبول کنند که میتواند مفید هم باشد. تنها با مثبت نگاه کردن است که میتوان حسی وصفناپذیر از آن ایجاد کرد همان حسی که در موقعیتهای ترسزا آمیزهای از احساس خوشحالی و سرحال بودن را به وجود میآورد. اگر از آن فرار کنیم نمیتوانیم چیزی بیاموزیم ولی اگر آن را بپذیریم در کنار تجاربی که به دست میآوریم هنگام مواجهه با چالشهای دشوار قدرتی مضاعف خواهیم داشت.
در واقع استرس ابزاری برای ایجاد انگیزه است طوری که در راه رسیدن به چیزی که واقعا میخواهیم، کمکمان میکند و زمینه موفقیت را با روحیهای بالا و تلاش زیاد فراهم میآورد. به این ترتیب هم اجازه نمیدهیم راحت بر ما غلبه کند و هم با کنترل و مدیریت صحیح جلو هجوم ترسهای غیرمنطقی را میگیریم، ترسهایی که گاه و بیگاه میآیند ولی در مقابله با آرامش کاری از پیش نمیبرند.
چقدر خوب است که همه ما آدمها به جای تغییر یا فرار از محیط ترسناک با آن روبهرو شویم و استرس ایجاد شده را از بین ببریم، عوامل درونی یا بیرونی که خواه ناخواه موانعی را سر راهمان قرار میدهند تا با گرفتن تنها یک تصمیم در آزمونی سخت قبول یا رد شویم، تصمیمی که آرامش روح و روان را از ما خواهد گرفت یا به سوی پیروزی هدایتمان خواهد کرد.
اینکه در نهاد همه موجودات از جمله انسان نیروی لازم برای رویارویی با اینگونه موقعیتها گذارده شده قابل تأیید است اما اینکه هر موجودی چه نوع رفتار، برخورد و واکنشی از خود نشان میدهد؛ فکر، قدرت و سرعت لازم را در لحظه به کار میگیرد یا خیر؟ جای تأمل دارد.
اینجا اصفهان است، سرزمینی به وسعت جغرافیای تاریخ، باستانی، زندهدل و بکر با مردان و زنانی شجاع و فکور، آنان که در میدان رقابت با همه شایستگیها سعی در خوب ظاهر شدن و کسب موفقیتهایی بزرگ دارند. از بانوی ورزشکاری سخن میگوییم که تجربه یک رشته مهیج تنوعی بیهمتا از رنگها و نقشها بر بوم سپید زندگیاش آفریده و دنیایش را زیبا و زیباتر کرده است. او با فعالیت در رشته پرهیجان موتورسواری نمونه یک بانوی موفق ایرانی و اصفهانی بوده که همواره با هدف قرار دادن نقطه پیروزی در مسیری سخت با تلاش به سکوهای برتر آن هم در مدت زمان کم دست یافته است و این یعنی آغاز و ادامه یک افتخار.
در ادامه گفتوگوی نبض وطن را با ” فهیمه نعمتاللهی ” ، بانوی موتورسوار اصفهانی میخوانید.
نبض وطن: زندگی آدمی که پر از هیجان و لحظههای حیرتآور است، به نظر شما چه جور زندگی است؟
نعمتاللهی: یک زندگی شادتر و پرفراز و نشیبتر یعنی زندگی است که بالا و پایین زیاد دارد و یکنواختی را ندارد، معمولا یا خیلی در اوج است یا از طرفی خیلی حالت افسرده دارد و کسلکننده است.
نبض وطن: شما چطور؟ از مواجهه با خطر ترسی ندارید؟
نعمتاللهی: آن ترس معمول همیشه هست ولی وقتی آدم به دل ترس برود و با آن روبهرو شود خیلی لذتبخشتر است تا اینکه یک کنار بایستد و فقط بترسد، برای من که اینگونه است سعی میکنم بروم به سمتش، آن کار را هر چند که ترس هم داشته باشد انجام بدهم و چالشها را تجربه کنم.
نبض وطن: موتور تداعی چه چیزی یا خاطرهای در ذهن شماست؟
نعمتاللهی: همیشه نسبت به این وسیله یک ممنوعیتی برایمان وجود داشت که نمیتوانستیم یا اجازه نداشتیم که از آن استفاده کنیم، برای من اینطور بود ولی الان با شرایطی که برای خانمها به وجود آمده حس به دست آوردنش خیلی خوب است اینکه میتوانیم با خیال راحت از آن استفاده کنیم بدون هیچ نگرانی که بخواهد متعلق به شخص دیگری باشد، برای اینکه میدانم مال خودم است بدون اینکه بخواهم جوابگوی کسی باشم، مثلا برادرم قبلا یک موتور قشنگ داشت که یادمه خیلی دوست داشتم سوارش شوم، با آن کمی اینطرف و آنطرف بروم ولی اجازه نداشتم فقط در این حد اجازه داشتم که روی آن بنشینم و عکس بگیرم با اینکه خودم این توانایی را در وجودم میدیدم و در خودم میدیدم که میتوانم این کار را انجام دهم. حالا که بزرگ شدم میبینم که من خیلی بهتر از بعضی آقایان موتورسواری میکنم طوری که به اینجا رسیدم و توانستم مقام کسب کنم و این در واقع به نوعی اثبات خودم و تواناییهایم بوده است.
نبض وطن: از ابتدا به موتورسواری تنها به چشم یک فعالیت ورزشی نگاه میکردید یا نه، انجامش برایتان دلایل و جذابیتهای دیگری داشت؟
نعمتاللهی: من از بچگی ورزش میکردم و در سطح قهرمانی هم فعال بودم تا اینکه به سن ۲۷ یا ۲۸ سالگی که رسیدم زمان ورزش کردنم در رشته رزمی که انجام میدادم تمام شد به همین خاطر بیشتر دنبال رشتهای بودم که علاوه بر هیجانی که برایم ایجاد میکند بتوانم همچون گذشته قهرمانی را هم تجربه کنم، خیلی تحقیق کردم دیدم تنها رشتهای که میتواند آن هیجان را برایم داشته باشد و آن حس را به من بدهد این رشته است در عین حال که میتوانم با فعالیت در آن قهرمانیهای زیادی را به دست بیاورم. در نهایت موتورسواری را انتخاب کردم و در حال لذت بردن از هیجان آن هستم، چون آدرنالین بالایی در خون ترشح میکند و هیجان را بالا میبرد. فکر میکنم جزء پرهیجانترین رشتههای ورزشی است حتی دوستانم هم که در رشتههایی مثل پاراگلایدر یا رشتههای مهیج دیگر کار میکنند وقتی موتورسواری را انجام میدهند میگویند این هیجانی که در این رشته هست، آن رشتهها ندارند و من به این نتیجه رسیدم که فعالیت در این رشته هم هیجان را برایم به همراه دارد و هم میتوانم قهرمانیهای گذشتهام را حفظ کنم، نهایتا این رشته را انتخاب کردم.
نبض وطن: از چه سنی به این رشته علاقه پیدا کردید؟
نعمتاللهی: از ۲۷ سالگی.
نبض وطن: چه مدتی است که در مسابقات رسمی حضور فعال دارید؟
نعمتاللهی: شاید جالب باشد که این را بگویم هر کس من را میبیند میگوید «شما نابغه این رشته شدهاید» یعنی جزء معدود افرادی هستم که در یک مدت زمان کم توانستم به اینجا برسم چون ظرف شش یا هفت ماه به سطح قهرمانی رسیدم و توانستم در سطح حرفهای مسابقه دهم. در واقع فقط یک دوره در سطح مبتدی مسابقه دادم و پس از آن جواز شرکت در مسابقات حرفهای را گرفتم البته در پرانتز این نکته را باید بگویم که ( اول باید سه دوره در سطح مبتدی مسابقه دهیم، کسب سکو کنیم بعد مجوز حضور در مسابقات حرفهای داده میشود ) من فقط یک دوره در سطح مبتدی شرکت کردم و توانستم وارد سطح حرفهای شوم و در همه مسابقات این سطح روی سکو بودم. در کل حدود دو سال هست که در این رشته حرفهای فعالیت دارم.
نبض وطن: رقابتهای موتورسواری انواع گوناگونی دارد و در کلاسهای مختلفی برگزار میشود، شما در کدام نوع از رقابتها و در چه نوع پیستی کار میکنید؟
نعمتاللهی: موتور ما ۲۵۰ کراس است و در فضای باز و پیستهای خاکی مسابقاتمان برگزار میشود.
نبض وطن: از عملیات آکروباتیک، مسیرهایی که پستی و بلندی دارد با مانعهای مختلف و پرش بلند استفاده میکنید؟
نعمتاللهی: بله، حتی تمریناتمان در تپهها و کوههایی که ارتفاع بلندی دارند انجام میشود. در مسابقات هم پرشهای بلند را داریم.
نبض وطن: از عناوینتان برایمان بگویید؟
نعمتاللهی: سال ۹۷، بهمن ماه، در رقابتهایی که در پیست مجموعه ورزشی آزادی تهران برگزار شد به مقام دوم دست یافتم.
سال ۹۸ ،آبان ماه، مسابقات کشوری پیست تختی در تهران انجام شد و من موفق به کسب عنوان نخست شدم. مرداد ماه ۹۸، مسابقات کشوری سرزمین ایرانیان در کلاس ۲۵۰ A در پرند استان تهران ( حومه تهران ) برگزار شد و من مقام سوم را به دست آوردم که البته قبل از آن مسابقات استانی انجام میگیرد و برگزیدگان به رقابتهای کشوری راه پیدا میکنند و من هم از منتخبین استان اصفهان بودم. در کل با مجموع امتیازاتی که کسب کردم قهرمان سال ۹۸ کشور شدم.
نبض وطن: این روزها با کرونا چه کار میکنید؟
نعمتاللهی: تمریناتمان را همچنان داریم با رعایت پروتکلهای بهداشتی درست، در هفته سه یا چهار جلسه تمرین میکنیم و تمرینات انقدر انرژیمان را میگیرد که کار دیگری نمیتوانیم انجام دهیم و باید استراحت کافی داشته باشیم برای روز بعد که دوباره تمرین داریم در حقیقت یک روز برای تمرین است و روز بعد استراحت و همین روند تکرار میشود.
نبض وطن: در فضای کرونایی کنونی کشور، نظرتان را در مورد این سه کلمه بیان کنید؛ سفر، تجمع در اماکن عمومی و نزدن ماسک چیست؟
نعمتاللهی: سفر، دلتنگی برای خانوادهها و خانوادهام همچنین صبوری و تحمل.
تجمع در اماکن عمومی، کار اشتباهی است و باید به کادر درمانیمان و همه کسانی که زحمت میکشند و اذیت میشوند احترام بگذاریم همانطور که آنها وقت میگذارند و از خانوادههایشان میگذرند که به ما کمک کنند تا این بیماری زودتر نابود شود و کم شود ما هم وظیفه داریم این احترام را برای این عزیزان قائل باشیم و وارد این مجامع نشویم.
در مورد نزدن ماسک باید بگویم با اینکه ما کلاهکاسکت سرمان است و فقط سه نفر هستیم که بیرون تمریناتمان را انجام میدهیم همراه خودمان ماسک میآوریم و دراین گرمای تابستان در بدترین شرایط از ماسک استفاده میکنیم ولی نمیدانم چرا بعضیها این کار را انجام نمیدهند و با رعایت نکردن جان بقیه را هم به خطر میاندازند واقعا نمیدانم چه باید گفت.
نبض وطن: اگر زمانی که خارج از منزل هستید در خیابان یا هر جای دیگری، کسی را ببینید که ماسک نزده با او چه برخوردی میکنید؟
نعمتاللهی: با شرایطی که پیش آمده ما خودمان چند ماهی هست که اصلا جایی نرفتیم ولی دلم میخواست انقدر این قدرت را داشتم که تعداد زیادی ماسک همراهم باشد و به کسانی که ماسک نزدند یکی تعارف میکردم و با این کار توجیهشان میکردم که استفاده کنند تا جان خودشان و بقیه را به خطر نیندازند معمولا همیشه تعدادی همراهم هست و به بقیه هم دادهام ولی امیدوارم به اندازه کافی در دسترس همه باشد تا همه افراد بتوانند استفاده کنند.
نبض وطن: دلتان برای پیست تنگ نشده است؟
نعمتاللهی: خیلی زیاد دلم تنگ شده چون ما باید پرش انجام دهیم ولی الان با شرایطی که هست فقط به کوه و تپه میرویم و جاهایی هم هست که پرش کوچک برای خودمان تعبیه میکنیم و به هیچ وجه قابل مقایسه با پیست مسابقه نیست برای اینکه پرشهای پیست با متراژهای بزرگش واقعا لذتبخش است البته دو، سه هفتهای هست که پیست باز شده ولی با شرایط سخت فقط یک روز در هفته آن هم در تایم خیلی محدود، موتورسواران به نوبت تمرین انجام میدهند و پروتکلها خیلی خوب رعایت میشود هر چند که قبلا همه با هم تمرین میکردیم و مثل مسابقه با هم رقابت میکردیم اما حالا نفرات کمتری به پیست میآیند و یا اصلا عدهای نمیآیند در کل امیدوارم که شرایط قبل دوباره برگردد و ما بتوانیم آن لذت را باز هم تجربه کنیم وهیجان برایمان تکرار شود.
نبض وطن: برای اینکه آمادگی بدنیتان در این دوران کرونایی حفظ شود، کجا و چگونه تمرین میکنید؟
نعمتاللهی: به خاطر اینکه ورزشگاهها و سالنهای بدنسازی تعطیل است من خودم معمولا در یک زمان مناسب جاهایی که خلوت هست را در نظر میگیرم برای دوومیدانی و طنابزدن، یک چمن کوچک پیدا میکنم و تمرینات بدنسازیام را انجام میدهم و با موتورم هم در کوههای اطراف تهران که مسیرهای خوبی دارد تمرین میکنم، در هر صورت سعی کردهام که آمادگیام حفظ شود تا برای رقابتها و مسابقات آماده باشم.
نبض وطن: اگر موتور را از شما بگیرند و به جایش یک وسیله ورزشی دیگری بدهند تا با آن فعالیتها و افتخارات ورزشیتان را دنبال کنید، دوست دارید آن وسیله چه چیزی باشد؟
نعمتاللهی: دلم میخواهد یک موتوری با مدل بالاتر به من بدهند یعنی مدلش از مدل موتور خودم بالاتر باشد چون من موتور را با هیچ چیز دیگری عوض نمیکنم.
نبض وطن: برای بانوان علاقهمند به رشتههای مهیج چه توصیهای دارید؟
نعمتاللهی: هر ورزشی سختی خودش را دارد، در مورد موتورسواری معمولا به این صورت است که بانوان علاقه نشان میدهند، جذب هم میشوند ولی جرأت انجامش را ندارند من نظرم این است که فرقی نمیکند چه رشتهای باشد ممکن است پاراگلایدر را دوست داشته باشند، اتومبیلرانی یا هرشته پرهیجان دیگری را، مهم این است که بیایند و شروع کنند. این سد را برای خودشان بشکنند، بیایند و واردش شوند فقط کافی است که به آن رشته علاقهمند شوند تجربهاش کنند و حرفهای ادامه دهند. چیزی که مهم است این است که شروعش کنند.
نبض وطن: اگر صحبتی دارید با مسؤولان در ارتباط با مشکلاتی که برای بانوان ورزشکار این رشته وجود دارد، بفرمایید؟
نعمتاللهی: بیشترین مشکلمان هزینههای موتورسواری است، به هر حال ماهفتهای سه جلسه تمرینات حرفهای انجام میدهیم همین مدت زمانی را که صرف میکنیم برای تمرینات منوط به این است که لاستیک موتورمان نو باشد، لباسهای ایمنی که استفاده میکنیم بعد از یک مدت استفاده از کیفیتش کم میشود و لازم است که هر از گاهی لباسها را عوض کنیم، لاستیکها هر دو ماه یک بار باید عوض شوند که البته این بستگی به سطح تمریناتمان دارد و هزینههایش بالا است. هیچ مؤسسهای، هیچ ارگانی و در واقع هیچ اسپانسری ما را حمایت نمیکند و ما خودمان هزینهها را متقبل میشویم. خیلی از بانوان که به این رشته علاقهمندند میآیند وارد میشوند ولی موتور ندارند و با این هزینهها هم نمیتوانند یک موتور تهیه کنند اگر فکری بکنند که چند تا موتور در اختیار هیأتهای مختلف قرار داده شود تا بانوان بیایند و از آنها استفاده کنند و آموزش ببینند خیلی خوب است همچنین در رابطه با بحث مربی باید بگویم ما یک مربی خانم در سطح ایران نداریم آن هم خانمی که بتواند حرفهای این رشته را آموزش دهد اگر این زمینه فراهم شود که چند نفر از بانوان این رشته به خارج از کشور بروند و آموزش ببینند و برگردند و به علاقهمندان با آموزشهایشان کمک کنند کار بزرگی است که برای این رشته در بخش بانوان بسیار تأثیرگذار خواهد بود. نکته دیگر اینکه راه حضور بانوان در مسابقات بینالمللی بسته است و ما نمیتوانیم با بانوان موتورسوار کشورهای دیگر رقابت کنیم اگر این امکان به وجود بیاید که چند تا اعزام داشته باشیم، مسابقات را آنجا برگزار کنیم و در رقابت با بانوان این رشته در دیگر کشورها تجربه به دست بیاوریم خیلی به پیشرفتمان کمک میکند چون در ایران تعداد بانوان موتورسوار محدود است و ما در مسابقات با تعداد کمتری از بانوان رقابت میکنیم اگر بتوانیم در مسابقات بینالمللی حضور پیدا کنیم رشدمان در این رشته بیشتر خواهد بود.