صدای پتک و چکش آهنگری زرین شهر رو به خاموشی است

به گزارش نبض وطن، میلاد موذنی اظهار کرد: برخی شغل‌های سنتی همچون آهنگری که هنوز در بازار شاهد فعالیت محدود آن هستیم اگر دیده نشنوند و کسی آن ها نپردازد و این شغل را فرانگیرد به آسانی فراموش می‌شوند و این درحالیست که در گذشته‌های نچندان دور هنرمندان و صنعتگرانی که در این عرصه مشغول فعالیت بودند با هنر، ذوق و خلاقیت خود نام لنجان را در تاریخ فرهنگ این مرز و بوم به ثبت رساندند.
وی افزود: در گذشته آهنگران با سبک سنتی اشیاء سبک‌ وزنی همچون میخ‌ طویله، میخ سرکج، نیم‌ذرع بزازی، انبر و سیخ و سه‌پایه‌ی آهنی، زنجیر و سیخانک، قلم، سنبه، منقل آهنی، چفت‌و‌ریزه، تملیک، اسکنه، مقار، درفش، جوالدوز و امثال این‌ها می‌ساختند .
مسئول تدوین تقویم فرهنگی گردشگری شهرستان لنجان تصریح کرد: ساختن انواع نعل از نعل‌های کوچک مثل نعل الاغ و اسب و استر یا نعل‌های پاشنه‌ کفش و گیوه و میخ‌های مربوطه و نعل‌های سوراخ‌دار میخ‌خور تا نعل‌های سه‌پایه‌ی میخ سرخود از دیگر کارهایی بود که آهنگران به فراخور زمان به ساخت آن مشغول بودند.
وی ادامه داد: اما این شغل در جریان ماشینی شدن زندگی‌ها، کم کم به دست فراموشی سپرده شدند و دیگر صدای کوبیدن چکش آهنگران زحمتکش جهت ساخت انواع ابزار آلات کشاورزی نیز در شهرستان لنجان به گوش نمی رسد و این درحالیست که رمز و رازهایی که در این شغل وجود دارد همچنان سربسته باقی مانده است.
موذنی اضافه کرد: مرحوم استاد علی پرورش از جمله صنعتگران شهرستان لنجان به شمار می آید که با علم و هنری که آموخته بود توانست پل فلزی معروف زرین شهر را با کوره وچکش معمولی ساخته و رونق را به شهرها و روستاهای شهرستان لنجان هدیه کند و این اقدام به اندازه‌ای مورد ستایش بود که مورد تحسین مهندسان خارجی زمان خود نیز قرار گرفت.
وی عنوان کرد: نکته حائز اهمیت آن است که کهن سالان لنجان نقل می کنند پیش از احداث پل فلزی توسط استاد پرورش ،مردم ساکن در دو سوی رودخانه زاینده رود تنها به واسطه پل کله می توانستند از رودخانه عبور کنند.
مسئول تدوین تقویم فرهنگی گردشگری شهرستان لنجان بیان کرد:استاد علی پرورش به جز پل معلق زرین شهر که در طول پنج ماه آن را ساخته است، دو پل فلزی دیگر را نیز بین روستاهای کرچکان وسعید آباد و نیز درچم علیشاه ساخته، گلدسته های آهنی مساجد جامع زرین شهر وچمگردان هم از کارهای آن استاد نامدار زرین شهری است.
وی خاطرنشان کرد: متاسفانه به دلایل مختلف پل فلزی استاد علی پرورش این اثر ارزشمند مورد کم لطفی برخی مسئولان قرار گرفت و تخریب شد اما چنانچه به حفظ حرفه‌ای چون آهنگری سنتی حتی به شکل محدود توجه نشود این حرفه نیز علی‌رغم رونقی که در گذشته در شهرستان لنجان داشته به شغل‌هایی که رو به فراموشی خواهد رفت و کوره‌های آهنگری نیز روبه خاموشی خواهند رفت چراکه بازار آن نیز دیگر از حالت سنتی خارج شده است.
موذنی متذکر شد: قطعا شناساندن مشاغل سنتی به نسل جدید نیازمند نیرویی محرکه است و مسئولان امر نیز باید در کنار سازمان‌های مردم نهاد قرار گرفته تا با پرداختن به اینگونه مشاغل و یادآوری ان به کودکان، نوجوانان و جوانان بتوان حافظ و احیاگر این حرفۀ کهن ایرانی باشیم.
گفتنی است؛ استاد علی پرورش در ۳۱ تیر ماه سال ۱۳۶۴بدرود حیات گفت ودرگلستان زهرا(س)زرین شهر به خاک سپرده شد.