به بهانه درگذشت “نجف دریابندری”

به گزارش نبض وطن، راضیه سلیمیان پژوهشگر و منتقد ادبی، اجتماعی با انتشار پستی در صفحه شخصی خود در اینستاگرام نوشت:
ماجرای نفت در کشور ما داستان غریبی دارد.مثل فرزند ناخلفی می ماند که با همه شرارت هایش،خوب زبان می ریزد و با لطایف الحیلی دل پدر و مادرش را نرم می کند.این ولد چموش اگرچه با سر ریز درآمدهای حاصل از استخراج وفروش خود، نظام اقتصادی و اجتماعی ما را چنان فربه ساخت که عملا استعداد دموکراسی و توسعه پذیری را در جامعه ما به صفر رسانید و فرآیند گذار از سنت به مدرنیته را بسیار طولانی ساخت اما با این حال بچه خوش قدمی برای ادبیات شد.چون قابله ای چیره دست باعث تولد داستان نویسی کوتاه شد،چون مادری مهربان ادبیات اقلیمی را پرورش داد و البته در صنعت ترجمه غوغا کرد.نجف دریابندری،نمونه بارز روی مهربان نفت است. پسرک آبادانی درس نخوانده ای که تنها به یمن حضور انگلیسی های ساکن در شهرک نفت،انگلیسی را به صورت خودآموز فرا می گیرد و به مدد ذکاوت خوش فرم ذاتی خویش دست به ترجمه میزند.پیرمرد و دریا را ترجمه می کند تا ما را شریک جدال بی وقفه و تراژیک پیرمردی با سرنوشت کند که می گفتند خدا دیگر به او ماهی نخواهد داد.وداع با اسلحه را به فارسی بر می گرداند تا نفرت و عشق،جنگ و صلح و وصال و فراق را چون فلسفه گریز ناپذیر خلقت به خورد ما بدهد و با ترجمه آثار راسل میراث ماندگاری در درک اندیشه سیاسی و فلسفی غرب برای ما به یادگار می گذارد.نجف به باور من نمونه تمام عیار بروز نبوغ و استعداد بدون ابزار است.گنجینه ای که با نگاه بی نهایت ظریف و طنز آلودش به زندگی،نمونه ای همانندخود در ادبیات فارسی نخواهد داشت. بی شک جای خالی او هرگز پر نخواهد شد.