به گزارش نبض وطن، و به نقل از سایتک دیلی، ستاره شناسان مدت‌هاست که نظریه‌پردازی کرده‌اند که بعضی از هاله‌های تاریک ممکن است بدون تشکیل ستاره وجود داشته باشند، اما حد دقیق جرم برای این انتقال همچنان نامشخص بود.
تحقیقات به رهبری ایتان نادلر، یک ستاره شناس محاسباتی در دانشگاه کالیفرنیا – سن دیگو، از شبیه‌سازی‌های پیشرفته و مدل‌های نظری استفاده کرده است تا پیش‌بینی کند که هاله‌هایی به اندازه‌ی ۱۰ میلیون جرم خورشیدی هنوز می‌توانند ستاره تشکیل دهند، این یافته به‌طور قابل توجهی آستانه‌ی پذیرفته‌شده را که بین ۱۰۰ میلیون تا ۱ میلیارد جرم خورشیدی تخمین زده می‌شد، کاهش می‌دهد.
این مطالعه نشان می‌دهد که تشکیل ستاره می‌تواند در این هاله‌های کوچکتر از طریق خنک‌سازی هیدروژن مولکولی اتفاق بیفتد و این موضوع درهای جدیدی را به روی احتمال وجود هاله‌های تاریک و غیرقابل شناسایی در جهان باز می‌کند.
هر کهکشان به‌طور معمول در مرکز یک هاله‌ی تاریک تشکیل می‌شود؛ منطقه‌ای از ماده‌ی گرانشی که به‌طور محکم به هم پیوسته است و فراتر از مرزهای قابل مشاهده‌ی کهکشان گسترش دست پیدا کند. ستاره‌ها به طور معمول زمانی شکل می‌گیرند که گرانش درون این هاله‌ها گاز را به سمت خود می‌کشد، اما وجود هاله‌های تاریک بدون ستاره همچنان یک معما باقی مانده است.
نادلر بر اهمیت این تحقیق تأکید می‌کند و می‌گوید: به‌طور تاریخی، درک ما از ماده‌ی تاریک به رفتار آن در کهکشان‌ها مرتبط بوده است. شناسایی هاله‌های کامل تاریک، پنجره‌ای جدید برای مطالعه‌ی جهان باز می‌کند. پیامدهای یافتن این هاله‌های تاریک می‌تواند درک ما از کیهان‌شناسی و ماهیت بنیادی ماده‌ی تاریک را متحول کند.
با آماده شدن رصدخانه‌ی روبین برای آغاز به کار در اواخر امسال و تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) که هم‌اکنون مشاهدات بی‌سابقه‌ای را انجام می‌دهد، داده‌های جدیدی در دسترس خواهد بود تا این پیش‌بینی‌ها را آزمایش کند. تأیید احتمالی هاله‌های تاریک می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای داشته باشد و درک ما از ساختار جهان و نقش ماده‌ی تاریک در تشکیل کهکشان‌ها را تغییر دهد.
